मी पालघरचा राहणारा आहे. ज्या घटनेबद्दल मी लिहीत आहे त्या वेळी माझं वय २५-२६ वर्ष्याचं होतं. गोष्ट चांगल्या प्रकारे समजावी म्हणून मी घटनेची पार्श्वभूमी स्पष्ट करतो. खूप जुनी गोष्ट आहे. त्या वेळी मी २२ वर्ष्याचा होतो. मी माझं शिक्षण पूर्ण करून नवीनच इन्शुरन्सच्या व्यवसायात आलो होतो. माझ्या घराच्या अगदी बाजूच्याच घरी एक कुटुंब किरायाने राहायला आलं होतं. कुटुंबप्रमुख आनंद वर्मा वय ५१ वर्ष, त्यांची पत्नी वेदिका वय ४४ वर्ष आणि त्यांची एकुलती एक मुलगी शीना वय २० वर्ष असे तीनच सदस्य त्यांच्या छोटेखानी कुटुंबात होते. तिघेही खूप स्मार्ट आणि चांगल्या व्यक्तिमत्वाचे धनी होते.
शीना च्या व्यक्तिमत्वाबद्दल काय सांगू? उंची ५ फूट ७ इंच, गोरं अंग, हरणीसारखे डोळे, पातळ गुलाबी ओठ, सरळसोट नाक, नाजूक शरीर, पुष्ट आणि सुडौल वक्ष्यांची जोडी, थोडं बाहेर येऊ पाहत असलेला नितंब, लांब पातळ टांगा! जसं काही एखाद्या कवीच्या कल्पनेतून ती साकारली असावी.
एक गोष्ट सांगतो की तिला बघून तिच्या विषयी कुणाच्या मनात चुकीची भावना उत्पन्न होत नसे. लोक फक्त तिच्या सुंदरतेत भान विसरायचे. मीही जेव्हाही तिला बघायचो एक वेगळ्याच दुनियेत जायचो.
माझ्या आईने घरीच एक शिवणकाम प्रशिक्षण केंद्र उघडलं होतं. शीना पहिल्यांदा माझ्या घरी शिवणकाम शिकायला नाव नोंदवायलाच आली होती. जेव्हा ती माझ्या घरी असायची तेव्हा मी माझ्या खोलीतून तिला लपून बघायचो. कधी कधी तिच्याशी माझं फारच थोडं कामपूरतं संभाषण व्हायचं, जसं की ती माझ्या आईबद्दल विचारायची की काकू कुठं आहेत म्हणून किंवा असलेच काही प्रश्न.
मी माझ्यातर्फे कधी कोणत्याही गोष्टीची सुरुवात करू शकत नसे कारण तिला बघताच माझी वाचा जायची. याउलट ती मला कधी नजर वर उचलून बघायची. तेव्हा तर मी संवेदनाहीन बनवायचो. जेव्हा केव्हा ती मला काही विचारायची तेव्हा मी अडखळतच तिला उत्तर द्यायचो.
असंच एक वर्ष पालटलं. ती बी. कॉम. शिकत होती. तिचं कॉलेज जवळपास १०-१२ किमी अंतरावर होतं. कॉलेजला ती आपल्या स्कुटी ने जायची.
एके दिवशीची गोष्ट आहे, संध्याकाळचे ६ वाजत आले होते आणि अंधुक प्रकाश पसरला होता. मी तिच्या कॉलेजकडून माझ्या घरी जात होतो. कॉलेजपासून ३ किमीवर पुढचे ६-७ किमी अगदी निर्मनुष्य रस्ता होता. मी पाहिलं की शीना रस्त्याच्या कडेला भांभावलेली उभी आहे आणि तिची स्कुटी स्टँडवर उभी होती.
मी विचारलं: काय झालं?
शीना रडवेली होत म्हणाली: स्कुटी बंद पडली आहे, सुरूच होत नाही आहे.
मीही ३-४ वेळा स्कुटी सुरू करण्याचा अयशस्वी प्रयत्न केला.
मी म्हणालो: घाबरायची काही गरज नाही. काही अंतरावर माझ्या ओळखीच्या व्यक्तीचं घर आहे. त्याच्या घरी आपण स्कुटी ठेवू आणि मी तुला माझ्या बाईक ने घरी सोडतो.
तिने होकार दिला तसा मी तिच्या स्कुटीचा बंदोबस्त करून तिला माझ्या बाईकवर बसवलं. मित्रांनो, काय सांगू त्यावेळेस मला काय वाटत होतं! वाटत होतं जसं काही मी स्वप्न पाहत आहे. मला स्वतःवरच विश्वास होईना की ज्या सुंदरीला फक्त पाहूनच माझ्या अंगावर रोमांच यायचे, ती आज माझ्या सोबत, माझ्या बाईकवर, माझ्या शरीराला चिपकून बसली आहे!
तर जसं तसं मी घरी पोचलो आणि ती मला थँक्स म्हणून आपल्या घरी गेली.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी तिच्या आईने येऊन मला धन्यवाद दिलं. मी एका मेकॅनिक ला सोबत घेऊन तिची स्कुटी दुरुस्त करून तिच्या घरी पोहचवली.
मग तर ती नेहमीच माझ्याशी बोलायला लागली. पण बोलतांना तिची नजर नेहमी खालीच असायची. ती होतीच एवढी शांत आणि शालीन की तिच्याशी कामाव्यतिरिक्त दुसरं काही बोलायची हिम्मत व्हायची नाही.
पण म्हणतात ना की मुलींची नजर चेहरे वाचण्यात हुशार असते. एके दिवशीची गोष्ट आहे, मी आपल्या घरी एकटाच होतो. आई बाबा एका लग्नासाठी ३-४ दिवसांसाठी बाहेरगावी गेले होते. शीना माझ्या घरी आली आणि माझ्या आईबद्दल विचारलं. मी सांगितलं की आई घरी नाही, ती लग्नाला बाहेरगावी गेली आहे. मला वाटलं की ती आता परत जाणार पण ती गेली नाही आणि माझ्या समोरच्या सोफ्यावर बसली. मी तिच्यापासून नजर चोरत तिच्याकडे पाहत होतो. माझ्या लक्षात आलं की तीही माझ्याकडे पाहत आहे.
मी माझी नजर फेरली तशी ती फारच गोड आवाजात म्हणाली- तुला काही सांगायचं आहे का मला?
माझे तर श्वासच अडकले! मी अडखळत म्हणालो- न ना नाही.. तर?!
तीही थोड्याश्या बुजऱ्या स्वरात म्हणाली- मला काही दिवसांपासून वाटत आहे की तुला काहीतरी सांगायचं आहे मला. जर कोणती गोष्ट असेल तर सांगू शकतोस, मला वाईट नाही वाटणार.
तिचं बोलणं ऐकून मी माझी हिम्मत बांधली आणि तिचा हात पकडून काहीतरी सांगायचा प्रयत्न केला पण माझे ओठ कपकपले पण तोंडून काही आवाज निघाला नाही.
तिला माझी स्थिती कळली आणि म्हणाली- तू काही सांगू शकशील की नाही माहीत नाही पण मी तुला पसंत करते. जर तुझ्याही बत अशी कोणती भावना असेल तर सांग ना, मला छानच वाटेल.
माझा ह्रदय तर आनंदाने उड्या मारायला लागला. मी म्हणालो- मीही तुझ्यावर प्रेम करायला लागलो आहे. पण तू एका चांगल्या घरची मुलगी आहेस म्हणून माझी भावना सांगायला मी बिचकत होतो की तू माझ्याबद्दल काय विचार करशील म्हणून.
ती म्हणाली- चांगल्या घरच्या मुलींनी प्रेम करायला नाही पाहिजे का? त्यांच्या मनातही तर भावनांच्या लाटा येऊ शकतात.
मग ती सरळ सरळ म्हणाली- मला तुझं प्रेम स्वीकार आहे पण समोरचं काही विचार करू नकोस. लग्ना आधी मी तुला काही देऊ शकणार नाही. पण मी वचन देते की माझ्या ह्या देहावर फक्त तुझाच अधिकार असेल, दुसरा कुणीही माझ्या शरीराला भोगू शकणार नाही.
मीही स्वीकार केला आणि म्हणालो: बघ, कोण्या मुलीला पाहून मनात जे सेक्सचे विचार येतात, माहिती नाही का पण तुला बघून तसल्या भावना उठतच नाहीत. तुझी शालीनता, सौम्यता पाहून तर तुझी पूजा करायचा मन होते.
माझे बोल ऐकून तिचे डोळे अश्रूंनी डबडबले. तिने माझा हात पकडला आणि म्हणाली- तू मला आयुष्यभर याच तर्हेने प्रेम करशील का?
मी हो म्हणताच तिने माझ्या हातांना कसून दाबलं आणि घरी परत गेली.
मग तर आमचं प्रेम बहरत गेलं. पण कधी मी तिला प्रेमाने आलिंगन दिलं नाही की तिचे चुंबन घेण्याचा प्रयत्न केला नाही. आमचं प्रेम मोठ्या सात्विकतेने सुरू होतं.
एक दिवस माझ्या घरच्या पाण्याच्या पाईपमध्ये काही अडथळा आल्याने खाली पाणी येत नव्हतं. त्यामुळे मी गच्चीवरच टंकीतून पाणी काढून अंघोळ करत होतो. मी फक्त अंडरवेअर वरच होतो. तेवढ्यात ती धुतलेले कपडे वाळवायला आपल्या गच्चीवर आली.
जशी तिची नजर माझ्या उघड्या कसरती शरीरावर पडली तशी ती काही क्षण मला टकमक बघतच राहिली. जसं मी वळलो तशी माझी नजर तिच्या नजरेला भिडताच ती लाजून खाली पळाली. त्या दिवशी मला काहीतरी व्हायला लागलं होतं.
दोन दिवसांनी ती मला भेटली तर काही वेळ बोलल्यानंतर ती नजर खाली घेत म्हणाली- त्या दिवशी तुझं शरीर पाहून मन आता अनियंत्रित व्हायला लागलं आहे.
मी म्हणालो- पण तूच तर लग्नाचा अडथळा घातली आहेस.
यावर ती म्हणाली: ही तर मी फक्त माझ्या मनाची भावना सांगितली आहे. मी असा कोणताही पाऊल लग्नाआधी उचलणार नाही.
आणि असं म्हणून ती येऊन माझ्या छातीशी चिपकली. आज पहिल्यांदा मी तिला माझ्या बाहुपाशात घेतलं होतं. खूप वेळपर्यंत ती माझ्या छातीशी चिपकून राहिली. आज माझ्या मनातही पहिल्यांदा सेक्सच्या भावनेचा उदय झाला होता. माझं पूर्ण शरीर थरथरत होतं. सोबतच माझं लिंग ही उत्तेजित होत होतं. काहीच वेळात माझं लिंग पूर्ण उठून कडक झाला.
मला जाणिव झाली की आता मी स्वतःवर नियंत्रण ठेवू शकणार नाही. तिला सोडायचा मनच होत नव्हतं. मी माझ्या लिंगावर तिचा हात आलेला पाहिला. मी विचार केला की आता जर आम्ही दोघांनी स्वतःला थांबवलं नाही तर काही ना काही नक्कीच होईल जे व्हायला नको.
मी तिचा हात पकडून माझ्या लिंगावरून बाजूला सारला आणि तिच्यापासून अलग झालो. तिही थोडी थोडी बैचेन मनाने माझ्यापासून अलग झाली आणि म्हणाली- माझा असा कोणताच विचार नव्हता पण माहिती नाही कशी पण स्वतःला थांबवू नाही शकले. तू माझ्याविषयी गैरसमज करून घेऊ नकोस.
खरं म्हणजे आमच्या दोघांच्याही घरून आम्हाला असे संस्कार मिळाले आहेत की कोणतंही चुकीचं पाऊल समोर टाकण्याआधी शंभर विचार डोक्यात येतात आणि आम्हाला थांबवतात.
त्या दिवसानंतर जेव्हाही आम्ही भेटायचो तेव्हा ह्या गोष्टीची विशेष काळजी घ्यायचो की एक दुसऱ्यांच्या शरीराला स्पर्श हाऊ नये. कारण शारीरिक स्पर्शच तर शरीरासोबतच मनालाही आग लावते.
आमचं प्रेम दिवसेंदिवस दृढ होत चाललं होतं. एकमेकांप्रति सम्मान आणि समर्पण वाढतच जात होतं.
असं आमचं दोन वर्ष्या पर्यंत चाललं आणि मग अचानक…
गोष्ट सुरूच असेल पुढील भागात.
अभिप्राय कळवा: [email protected]